CAMERON DIAZ: WAT VERDIENT ZE?


Dit is een zeldzame handtekening van Cameron Diaz, die ooit werd gekozen tot 'slechtste handtekeningzetster van alle filmsterren'.

Hij hangt in de gang van het American Film Institute, een speciaal soort Filmacademie in Hollywood, waar ook een aantal Nederlanders opzaten, zoals cameraman Rogier Stoffers (KARAKTER, DISTURBIA) en producent Pieter Jan Brugge (MIAMI VICE, THE INSIDER).

Cameron Diaz heeft een Duits-Engelse moeder en een Cubaans-Amerikaanse vader, en ze heeft ook nog Cherokee-indianen bloed. Ze zat op school met rap-ster Snoop Dogg, en trok op haar 16de de wereld in. 

Toen ze 5 jaar later terugkwam, begon ze met modellenwerk. Meer voor de lol auditeerde ze zonder enige acteeer-ervaring voor de hoofdrol in MASK... en kreeg hem, naast Jim Carrey.

Daarna begon ze als een gek acteer-lessen te nemen en brak uiteindelijk in 1997 door met MY BEST FRIEND'S WEDDING met Julia Roberts, die net als zij gek is op breien.

Daarna volgde haar echte doorbraak in 1998 met deze film: THERE'S SOMETHING ABOUT MARY. Daarvoor kreeg ze een salaris van 2 miljoen dollar.

De vraag is: Wat verdiende Cameron (die in bijna elke film danst) tussen 1998 en 2005 met haar 10 best betaalde films uit die periode: welke zijn: 


THERE'S SOMETHING ABOUT MARY
ANY GIVEN SUNDAY
CHARLIE'S ANGELS
SHREK
VANILLA SKY
THE SWEETEST THING
GANGS OF NEW YORK
CHARLIE'S ANGELES 2
SHREK 2
IN HER SHOES 

A: 38 miljoen dollar

B: 44 miljoen dollar 

C: 52 miljoen dollar

D: 105 miljoen dollar

De winnaar krijgt een fles Evian water: Dat is het enige water, waarmee Cameron haar gezicht wast...

Ach, wat kan je die fles schelen:

Het antwoord is D. Cameron was na Julia Roberts de eerste actrice die 20 miljoen dollar voor een film kreeg.

HOE EN WAAR KOM JE FILMSTERREN TEGEN?



 Opeens kwamen we de PRESIDENT VAN AMERIKA op een hele vreemde plek tegen.

Volkomen een verrassing.

Want: Waar kun je WEL verwachten dat je STERREN tegenkomt in HOLLYWOOD?

Bijvoorbeeld hier:



Vlak naast de videotheek en de copieershop zit DUSTIN HOFFMAN's favoriete pizzeria.

Aan de hoofdstraat in de wijk BRENTWOOD, niet ver van waar O.J.SIMPSON zijn moorden pleegde.

Dustin maakt daar geen geheim van: Waar hij maar kan, maakt hij er reclame voor. 

Ook al is er geen enkele aanleiding toe: Hij doet het toch. 

Dat irriteerde talkshow host JAY LENO tijdens een uitzending zo erg, dat hij vroeg:

"Wat ook al weer, Dustin, Pi-zzicato? Pizzi-cato? Zei je nou Pizzica-to?"

DUSTIN zei weer: "Ja, bij Pizzicato in Brentwood."

JAY LENO zei: "Sorry, dat verstond ik niet goed, Pizzicato, zei je toch, Pizzicato?"

En DUSTIN zei het nogmaals.  En JAY LENO liet het hem nogmaals zeggen. 

Totdat DUSTIN besefte dat JAY LENO hem in de maling nam, vanwege zijn schaamteloos pluggen van deze overigens hele gewone pizzeria. 

TOM HANKS bijvoorbeeld, die komt heel graag in deze pizzeria:



Dat is een stukje verderop, in de wijk Pacific Palisades, waar bij hem om de hoek STEVEN SPIELBERG woont. 

Deze overigens ook heel normale Italiaan heeft wel een valet-parking-systeem. Zodat Tom en Steven niet hoeven te parkeren en daarna te lopen.

BRITNEY SPEARS, JESSICA SIMPSON en andere vrouwelijke sterren zitten graag in deze exclusieve keten: MARMELADE. 



Deze zit tegenover de pizzeria van Tom Hanks, maar de dames zitten het liefst in CALABASES:

Dat is het eerste compleet rook-vrije dorp van Amerika.

Daar mag je als huiseigenaar dus ook niet in je eigen tuin roken.  

Wiens favoriete eettent is dit overigens?



Van niemand minder dan DONALD TRUMP. 

Hij vertelt tegen iedereen, ook diegenen, die het niet willen weten, dat ARBY's zijn favoriete broodje warm vlees is. 

Dan nu naar de PRESIDENT.

We gingen naar een avond ter ere van levende legende JOHN WELLS. 

Dat zegt je zo misschien niets, maar hij is de grote man achter series als E.R. en THE WEST WING. 

Toen we in de parkeergarage geparkeerd hadden, spraken mijn vriendin Marian en ik af, dat ik vast snel vooruit zou gaan om de kaartjes te halen. 

Ik stak van de parkeergarage over naar het gebouw. 

Tot mijn verbazing zag ik dat mensen mij enthousiast toejuichden.

Huh?

Nee, dat was natuurlijk niet voor mij. Ik keek achter me, en zag twee hele lange filmsterren:

JEFF GOLDBLUM uit JURRASSIC PARK, en

TOM SELLECK uit MAGNUM. 

Goh, wat zijn jullie lang, dacht ik toen alleen maar. 

Ik haalde snel de kaartjes, en stak weer de weg over, terug naar de parkeergarage.

Maar Marian was er niet. 

Waar was ze?

Daar... ze kwam net uit een duistere hoek van de parkeergarage. 

Ik zei als grap: Je kijkt net alsof je net DEEP THROAT uit ALL THE PRESIDENT'S MEN  hebt gesproken.

Nee, zei ze, ik heb net de PRESIDENT VAN AMERIKA gesproken.

En hij doet je de groeten

Ja, vast... haha. 

Nee, vertelde ze: toen ze uit de auto stapte, zag ze een paar mensen in die duistere hoek piepen.

Ze dacht: Toch even kijken.

Het was acteur MARTIN SHEEN, de president uit THE WEST WING, een van onze all time favoriete series.

Hij was daar in die donkere hoek gekropen, omdat hij belaagd was door handtekeningen-jagers. 

Die jagen op filmsterren om hen foto's te laten tekenen. Ze zeggen voor fans.

Maar de meeste verschijnen meteen op eBay of een andersoortige Marktplaats-site, waar ze voor veel geld verkocht worden. 

Meestal weigeren filmsterren dit. 

Maar de president was in een goede bui. 

Hij zag Marian naar hem staren verderop en vroeg of ze ook een fan was.

JA NATUURLIJK!

De president pikte een foto weg bij de handtekeningen-jager en schreef het volgende:



Bere-trots toonde ze het me:

TO MARIAN AND PAUL. PEACE. MARTIN SHEEN.

En sindsdien zijn we natuurlijk helemaal fan  van deze RAMON ESTEVEZ (zijn echte naam):

Die heeft meer dan welke andere acteur dan ook President van Amerika gespeeld, 

niet in de laatste plaats omdat hij nogal op de vermoorde president Kennedy leek. 

Zijn favoriete restaurant? 

Hij woont zo ongeveer tussen Dustin Hoffman en Tom Hanks...

WAT IS DE PRIJS VAN FILM-SUCCES?



Dit is een van de laatste oude filmtheaters in Los Angeles. 

Deze staat in de hippe wijk Los Feliz (spreek uit: Los Fie-les). Pas opgeknapt.

Een paar jaar geleden gingen we naar een ander oud filmtheater bij de gezellige Farmer's Market, dat niet was opgeknapt. Op de deur hing een papier: "In zaal 2 werkt de verwarming niet, dus het is er erg koud". 

Gelukkig gingen we naar zaal 1. Maar daar hing een papier: "Dit theater is 87 jaar oud. Er zitten gaten in het dak, dus als het gaat regenen, dan regent het binnen."

En verdomd: Toen we wilden gaan zitten, begon het te regenen, gewoon recht de zaal in...



In het Los Feliz-theater zagen we de film CHANGELING met Angelina Jolie.

Een moedige film over een moeder, die niet haar verdwenen kind terugkrijgt, maar een ander kind, dat beweert haar kind te zijn. In haar strijd om de waarheid gaat ze bijna kopje onder. 

Het moedige van de film is, dat het keihard over de corruptie van de politie van Los Angeles gaat. Weliswaar speelt het zo'n 80 jaar geleden, maar toch. Niemand durft dat. Behalve iemand die niemand durft aan te pakken... regisseur Clint Eastwood.



Dit is de schrijver van CHANGELING, Michael Straczynski. De film werd in Cannes genomineerd voor de Gouden Palm, maar hij won de Palm niet, omdat een paar juryleden maar niet konden geloven dat dit smerige politie-corruptie-verhaal echt van A tot Z waar gebeurd was. 

Inmiddels werkt hij aan films voor Tom Hanks, Brad Pitt, Tom Cruise en regisseur Ron Howard (DA VINCI CODE).

Een succesvol man dus, deze Michael.

Maar dat heeft een grote prijs, vertelde hij.

Hij is vanaf zijn 22ste doodsbang geweest dat hij het niet zou maken als scenarioschrijver.

Daarom stortte hij zich voor 1000% op het schrijven, en hij gaf al zijn karige geld uit aan scenario-boeken en lessen, zodat hij slechts op water en 'beef jerky' leefde. 

Alleen op zondag gaf hij zichzelf Kentucky Fried Chicken (nu heet het KFC, omdat er te weinig chicken in zit om het chicken te noemen, heb ik ooit horen zeggen.)

Want...he was determined to make it... or die.

Hij gelooft dan ook niet in mensen, die zeggen dat ze "scenarioschrijver willen worden". Hij spuugt daar op: Je BENT scenarioschrijver of je bent het niet.  Het is een keuze. 

Hij heeft er 25 lange jaren over gedaan om te komen, waar hij nu is. Hij vertelde dat hiij daarvoor geleefd heeft als een man onder water, geobsedeerd om te slagen. 

Zo geobsedeerd dat hij niet geleefd heeft.

Dat beseft hij nu. En dat betreurt hij nu.

ONGELOOFLIJK: HOE IS PITCHEN ONTSTAAN?



De wereldberoemde man links op de foto is er grotendeels de oorzaak van dat we tegenwoordig film-ideeen pitchen. 

En dat was nou juist absoluut NIET zijn bedoeling.

Deze SYD FIELD is de bekendste scenario-guru ter wereld. Hij heeft in de afgelopen 30 jaar meer dan 1 miljoen boeken over scenario-schrijven verkocht. 

Hij verdient groot respect, omdat hij de eerste met scenario-boeken was. En zijn boeken hebben vrijwel elke scenario-schrijver op de een of andere manier beinvloed.

Zelfs nu nog, terwijl hij echt hopeloos achterhaald en verouderd is. 

Hollywood lacht hem hartelijk uit, maar mensen horen hem nog steeds graag, en leraren geven nog graag les uit zijn boeken, omdat hij je doet geloven dat scenario-schrijven simpel is. 

En dat is volstrekt onterecht, want scenario-schrijven is enorm moeilijk.

Hoe komt het nou, dat deze beminnelijke Afgod grotendeels verantwoordelijk is, dat we nu film-ideen pitchen (en daar in 1 klap miljonair mee kunnen worden)? 

Volgens Hollywood's pitch-keizer Robert Kosberg zit het ongeveer zo: 



Vroeger werd Hollywood geregeerd door Studio's.  Iedereen stond onder contract. De studio's gebruikten alleen de scenario-schrijvers, die ze onder contract hadden. 

Toen was het voor een outsider vrijwel onmogelijk om een idee te pitchen. 

Rond de jaren zestig verdween het Studio-contract-systeem. Nu konden de scenarioschrijvers zelf met scenario's aan komen.

Die hadden ze dan geschreven 'on speculation' of 'on spec': In de hoop dat het script verkocht zou worden.  Dat waren er zo'n 2000 per jaar in Hollywood. Dat ging prima.

En toen kwam ineens Syd Field met zijn boek SCREENPLAY. En die vertelde, dat iedereen een echte carriere als scenarioschrijver zou kunnen beginnen. 

Je hoefde alleen maar zijn relatief eenvoudige richtlijnen te volgen, en je had een even grote kans als ieder ander. 

En toen werden er in het begin van de jaren '80 bij de Writer's Guild niet meer per jaar de normale 2000 scenario's aangemeld. 

Nee, ineens waren het er.... 25.000 per jaar!

Dank zij Syd Field.

Een toename van 1250%...

Dat kon Hollywood niet aan. Hoe moesten ze ineens 23.000 meer scenario's per jaar lezen en beoordelen.

De oplossing was simpel: PITCHEN! 

En zo werd het: Geen scenario schrijven, maar pitch je film idee maar in een paar regels. 

Heel bizar dus, dat dit film-idee-pitchen veroorzaakt is door de man, die juist wilde, dat iedereen een carriere begon als scenario-schrijver door ze te leren scenario's te schrijven...

Ongelooflijk eigenlijk...

Net zo ongelooflijk als ik het altijd heb gevonden dat deze man nooit een scenario verkocht heeft. 

Want hij vertelde me een paar jaar geleden, dat hij eigenlijk scenarioschrijver is. Hij hoopte toen dat zijn nieuwe Science Fiction scenario verkocht werd.

Maar in die 30 jaar lesgeven over hoe je een goed scenario moet schrijven, heeft hij zelf nooit een scenario kunnen verkopen...

KNETTERGEK NEW YORK IN EUROPA NABOUWEN


  
Joe Knetter heet deze horror-acteur.  Je kon op een Horror Weekend met hem op de foto voor 25 dollar. Ik heb mensen gezien, die helemaal uit hun dak gingen, toen ze Joe Knetter zagen.

Mij zei het helemaal niets. Alleen de naam intrigeerde natuurlijk. Hoewel de Amerikanen niet Joe Knetter zeggen, maar Joe Netter.

De man doet overigens knettergek op je foto. 

Knettergek, daar moest ik aan denken, toen ik het volgende verhaal hoorde van de man links op de foto, een paar jaar geleden.


 Deze Clayton Frohman is de schrijver van de film DEFIANCE, met in de hoofdrol James Bond-acteur Daniel Craig.

Deze film over Pools/Joods verzet in de Tweede Wereld oorlog werd grotendeels in Litouwen opgenomen. 

Frohman en regisseur Ed Zwick (THE LAST SAMURAI met Tom Cruise) zagen dat WO 2-filmverhaal altijd ingeklemd tussen 'boekensteunen', die naar actuelere tijd verwijst: 

Namelijk naar jaren later, in New York, als de hoofdpersoon daar taxi-chauffeur is, en terugkijkt naar die vreselijke gebeurtenis in WO2.

Dit 'boekensteunen' van een verhaal gebeurt vaker, om de film 'relevanter' voor ons kijkers nu te maken. 

Denk aan SAVING PRIVATE RYAN, het 1944-Normandie-invasie-verhaal, dat begint met een dodenherdening vele jaren later.

Of denk aan ZWARTBOEK, dat 'geboekensteund' wordt door Israel-scenes vele jaren later.

Op zich dus geen slecht idee om dit DEFIANCE ook te boekensteunen.

Maar gaandeweg ontstond er grote twijfel: Eigenlijk was het niet nodig om te boekensteunen, want het verhaal was sterk genoeg, en relevant genoeg.

Maar ja... die twijfel... stel, dat je het niet draait, en je blijkt het in de montage toch nodig te hebben...

Dus werd tot de knettergekke actie besloten om New York na te bouwen in Vilnius, Litouwen.

Ik zeg het nog eens: NEW YORK NABOUWEN in VILNIUS, LITOUWEN. 

Knettergek!

Maar ze hebben het toch gedaan, met de James Bond-acteur als 80-jarige taxi-chauffeur geschminkt.

In de montage bleek... dat het nergens voor nodig was. Weg met die boekensteunen van New York...

Misschien komt het ooit nog als extra op een speciale DVD-uitgave, zal de Nederlandse producent van de film, Pieter Jan Brugge, stilletjes denken...

NIEUW: FILMSCRIPTS DIE JE KAN HOREN



 Deze mevrouw in Hollywood is heel blij, omdat ze een hoop verkocht heeft. 

Of ze doet alsof ze blij is, omdat ze niets verkocht heeft.

Ze biedt iets 'nieuws' aan: 'Hearing is believing'. Lever een scenario op haar website in, en ze maakt er een hoorspel van. Acteurs lezen dan de rollen en de regie-aanwijzingen.

Volgens haar is dat een geweldig idee. 

En dat maar voor 275 dollar.

Ik vraag me af voor wie. "Hier, meneer Spielberg, mijn scenario gelezen door een stel zesde rangs acteurs, geregisseerd door een blije dame zonder regie-ervaring. Gaat u maar lekker even anderhalf uur van uw superkostbare tijd luisteren." 

Misschien is het wel iets voor degene die het scenario heeft geschreven. 

Het is altijd interessant om anderen je script te horen lezen.

Maar verder kan ik me niemand voorstellen, die anderhalf uur naar een voorgelezen scenario wil luisteren.  

Maar wellicht vergis ik me, en is het een gat in de markt. Wie weet werken deze scenario's als een nieuw soort hoorspel? Misschien wordt het een nieuw soort radio-ervaring, per podcast?

Oordeel zelf hier op www.iScript.com.